Erik Ebbinge (Tynaarlo)
EELDE-PATERSWOLDE – Surfen verleer je nooit helemaal. Dat ontdekte Guido Willems uit Eelde toen hij, na 25 jaar afwezigheid, weer op zijn ‘oude plank’ stapte. Wat begon als een gezellig weerzien met oude surfvrienden, eindigde onverwacht met een eerste prijs in de Course Race LT Surfen.
‘We hebben vroeger zo’n twintig jaar fanatiek gesurft’, vertelt Guido. In de jaren ’90 deed hij mee aan internationale wedstrijden en haalde in 1996 een zilveren medaille op het jeugd-WK in Amerika. De Olympische Spelen zat er nét niet in. ‘Ik woonde toen in Gouda en studeerde fysiotherapie in Leiden. Op een gegeven moment besloot ik me volledig te richten op mijn studie, die ik uiteindelijk in Groningen afrondde.’ Tijdens zijn studententijd in Groningen gaf hij surfles bij Watersportvereniging De Twee Provinciën (VWDTP). Ook trainde hij onder andere Dorian van Rijsselberghe, die later Olympisch goud zou winnen.
Na zijn afstuderen begon Guido zijn eigen praktijk, Fysiotherapie Willems, die inmiddels meerdere vestigingen heeft, waaronder in Sportrade Paterswolde. Met drie sportieve kinderen die bij VV Actief voetballen en een eigen drukke werkagenda bleef er weinig tijd over om te surfen. ‘Ik train mijn kinderen elke week zelf. Surfen is op de achtergrond geraakt.’
Reünie oud-surfers
Tot het Pinksterweekend van dit jaar. Toen vierde de NK Windsurfer 1975 zijn 50-jarig jubileum op het Paterswoldsemeer – precies de plek waar in 1975 de eerste Nederlandse kampioenschappen windsurfen plaatsvonden. Er werd een reünie georganiseerd met een wedstrijd voor oud-surfers. ‘Een van de organisatoren kende ik nog van vroeger; hij was bij mij in behandeling en vroeg of ik mee wilde doen. Materiaal kon ik van hem lenen, en hij vertelde dat er ook veel oude bekenden zouden komen. Ik twijfelde, maar schreef me toch in. Zou ik het nog kunnen? Op een plank die ik nog nooit gevaren had? En hoe goed zouden de anderen nog zijn?’
Alle deelnemers voeren op identiek materiaal: klassieke lange planken zonder voetbanden, met een groot zwaard. Het wedstrijdparcours? Een zogeheten ‘Olympische Driehoek’, waarbij je aan de hand van de windrichting je koers bepaalt. Op het wispelturige Paterswoldsemeer, waar de wind voortdurend draait of wegvalt, was dat een flinke uitdaging.
‘Deze vorm van surfen vraagt niet alleen techniek en tactiek, maar ook flink wat fysieke en mentale inzet. Dat ik uiteindelijk de eerste prijs won, had ik totaal niet verwacht.’ Voor Guido was het niet alleen een sportieve overwinning, maar ook een bijzonder moment. Zijn hele familie was erbij, inclusief zijn kinderen, die hem voor het eerst zagen surfen. ‘Ze kennen de prijzenkast thuis, maar hadden me nog nooit in actie gezien.’
Of dit een comeback betekent? ‘Ik denk wel dat ik vaker mee ga doen, als het past tussen werk en voetbaltrainingen door. Surfen blijft toch iets bijzonders.’
Foto: Rian Marsman
