Achtergrond & Opinie:
Toen ik met dit project startte, had ik aanvankelijk niet écht een idee of vermoeden welke reis het zou worden … Naarmate de reis vorderde, kreeg ik meer en meer respect voor de brandweerlieden!
Wat er aan vooraf ging …
Een aankondiging van de ‘Open dag’ van Brandweer Assen-West op social media trok direct mijn aandacht. Mijn eerste reactie was dan ook ‘Leuk! Ik ben er bij …’ Die reactie werd direct – in een split second – gevolgd door een andere: ‘Ik wil méér zien, horen en beleven.’
Dat maakte dat ik op een dag de brandweerkazerne binnenstapte en vroeg of ik een serie publicaties mocht maken over het werk van de brandweerlieden en vooral de méns(en) in het uniform.
De receptioniste reageerde eerst verbaasd, maar ging direct bellen om te achterhalen bij wie ik dat verzoek zou moeten doen.
© Cees van der Boom
Het resulteerde in het antwoord dat ik een e-mail moest sturen en daarin moest omschrijven wat ik wilde en hoe ik dat voor mij zag. Vrij snel na de verzending van de e-mail kreeg ik een telefoontje en raakte ik in gesprek met postcommandant Gert. Daarna werd ik uitgenodigd om op een oefenavond langs te komen.
Op die bewuste avond werd ik hartelijk ontvangen en stapte ik de kantine van de kazerne binnen … Het viel niet direct stil maar ik voelde wel een beetje hun ogen in mijn rug prikken.
Na de officiële start van de avond mocht ik uitleggen wie ik ben en wat ik voor ogen had met een serie publicaties. Tot mijn opluchting (want best wel wat gespannen) werd mijn idee direct goed ontvangen en kreeg ik het vertrouwen van de brandweerlieden.
Dat was dus stap één …De volgende stap was natuurlijk wel dat ik dat moest wáármaken!
Terugkijkend en reflecterend denk ik dat ik een mooie en waardevolle serie publicaties verder ben, dat de ‘kijker / lezer’ een mooie inkijk kreeg in het werk van de brandweerlieden én resulteerde dat in mijn diepe respect voor hen.
Na een serie van 19 publicaties (ja, de publicatie van de ‘open dag’ resulteerde in deel 7a en deel 7b) ben ik trots!
Vooral trots dat zij mij omarmden, dat zij geen blad voor de mond namen én dat ik mij nu ‘vriend van de rode brigade’ mag noemen!
Waarom deze serie publicaties
De brandweerlieden zijn in het dagelijks leven vaak zichtbaar tijdens korte, maar vaak intensieve momenten. Een brand in een woning, een verkeersongeval, een storm die bomen wegrukt, een dier in nood, of zoals de twee kinderen die op 20 meter hoogte vast kwamen te zitten in de attractie op de TT-kermis. Het zijn vaak fragmenten die voorbij flitsen in nieuwsberichten en op social media.
Tegelijk schuilt achter elk incident een werkelijkheid die veel rijker is dan de paar seconden televisiebeelden of de korte nieuwsupdate.
Het is de werkelijkheid van brandweerlieden die 24/7 paraat staan. Het zijn de brandweerlieden die als vrijwilliger tijd, moeite en energie investeren in opleidingen, oefenavonden en nog veel meer om hun professionaliteit en vakkennis naar een steeds hoger level te tillen!
Impact
“Elke keer als de pieper gaat, weet ik dat iemand ons nodig heeft. Dat blijft bijzonder.”
Voor de brandweerlieden is het een bewuste keuze. Dat neemt niet weg dan hun keuze een behoorlijke impact heeft. De ‘pieper’ is 24/7 actief en kan op de meest onmogelijke momenten ‘af’ gaan.
Dat heeft niet alleen impact op hen, maar zéker ook op hun thuisfront.
Zit je net met je partner en je kind(eren) aan tafel en gaat de pieper af? => Op weg …
Zit je net met je partner op een feestje en gaat de pieper af? => Op weg …
Etc. etc. etc.
Duidelijk is dat de partner er volledig (!) achter moet staan! Tijdens de ‘open dag’ sprak ik met ‘het thuisfront.’ Wat ik duidelijk waarnam is de trots want sommige partners glunderden over de inzet van de brandweervrouw of brandweerman.
Tóch zijn er ook momenten dat ‘het schuurt,’ zeiden enkelen.
Ook op het kind / de kinderen is de impact groot. Gaat de pieper af dan zeggen sommige kinderen al “Papa / Mama weer weg? Brandje blussen?”
“Je kunt niet zonder de steun van je partner. Zonder steun is dit werk onmogelijk.”
Zéker het benoemen waard en dus niet alleen een hele dikke chapeau voor de brandweerlieden maar zéker ook voor ‘het thuisfront.’
“Ik ben niet iemand die snel in de spotlight staat, maar dit werk maakt me trots. Niet op mijzelf, maar op ons als team.”
Lees verder de volledige publicatie =>
© Cees van der Boom
